Zij verdiende de kost met naaien, wel een schrale kost. Heel wat keren ben ik in dat kleine, propere huisje geweest. Toen ik nog een kind was, bracht ik er verstelgoed van mijn moeder, en later toen ik getrouwd was, liet ik er voor onze eerste baby de lakentjes en sloopjes voor wieg en wagen maken.
Terwijl ik op de lagere school zat, waren Annie en Tet een paar jaar op kostschool en natuurlijk hoorden we in de vakanties eindeloze verhalen over die school. Verhalen over de grote en kleine uitstapjes die ze gemaakt hadden. Over kersen eten in de boomgaard, over leuke Sinterklaasfeestjes, over de lekkere ‘stroopsoldaten’ van Soeur Elise, over het enorme plezier van al die leeftijdgenootjes onder elkaar en vooral dat laatste trok me aan.