Michel Marijnen

Hij fietste bijna elke werkdag door mijn straat.

altijd de werktas onder de snelbinders,

altijd de handen statig aan het stuur,

altijd de blik recht vooruit.

Als een kapitein aan het roer,

stevig, stabiel, standvastig.

Je wist, de stad is in goede handen.

 

Hij rijdt nog steeds op de fiets voorbij.

Zonder tas nu, losjes en minder strak.

Ik kijk hem nóg helemaal na.

Het is toch de burgemeester die daar fietst,

weliswaar de oude,

maar het doet blijkbaar niets aan hem af.

 

Komt hieraan een eind

Als Jacques Niederer op de fiets voorbij rijdt?