Doorbroken stilte

De wereld blijft geluidloos, hoewel er
hard en klaar gesproken wordt
door megafoons vooral en tegen duizenden
gelijke kapsels en tegen dezelfde
richting van de neuzen waaronder
de mond open is, het verstand blindelings
omdat steeds één gelijk ongenadig geldt.

Jouw woorden liggen onder het ijs
verborgen naast je woelend dromen
en je uitgesproken mening verstomt.
Geruchten gonzen. Het is beter
zwijgen tegen wie je niet kent
of tegen wie je vermoedt dat zij
één gelijk aanhangen als de nacht valt.

Muziek klinkt uit de pianola terwijl
in gelijke tred rijen voortbewegen
voor de borst het stalen wapen,
want meer gelijk dient zwaar bevochten.
Ondertussen blijven de woorden, hoewel
zomer, onder het ijs en de dromen daartussen
onder zonneklare omstandigheden, verborgen.

Je verstand opent de ogen, jij sluit je mond
en föhnt het bevroren water als daad van verweer.
Aanhoudend ontsnappen woorden
aan dit verbredend wak, ontkomen hoorbaar
aan het zwijgen. Je schreeuwt het nogmaals uit,
klinkers op de weg naar vrede. Wie vandaag
in vrije toom luisteren mag, hoort de doden spreken.