Zangles in het badhuis

Ons Piepei (dat was de bijnaam), de Benjamin van de familie Peeters, werd in het jaar 1943 geboren en had het voorrecht om op erg jonge leeftijd reeds in een gevangeniscel te belanden, alwaar hij van moeders borst mocht genieten.
Moeder was namelijk na verraderswerk door de bezetter vastgezet voor handel in zwarte kaas. Zij ontkende dit permanent en werd gelukkig na een paar dagen vrijgelaten, omdat zij thuis vijf kinderen had te verzorgen.

Dit is de introductie van de belevenissen, opgetekend over de jaren van 1943 tot en met heden, van een rasechte Roosendaler. Gastelsewegger en dus geen Kalsdonker. Bij hem thuis zeiden ze altijd dat die Kalsdonkers geen verstand hadden. Waar dit vandaan kwam is voor hem nog een raadsel. Het zal wel komen doordat die van de Gastelseweg dichter bij de H. Hartkerk woonden.

Het eerste verhaal gaat over zangles. In mijn jonge jaren was er in Roosendaal geen betaalbare school om je eigen zangtalent te ontwikkelen. Ik praat nu over de jaren vijftig. Verder was er thuis geen gelegenheid om je te douchen. De enige mogelijkheid om jezelf te wassen was met de voeten in de gootsteen of in een zinken teil. Dit mocht ook alleen maar op zaterdag, aangezien er geen geld was om dit meerdere malen per week te doen en omdat ons gezin toen uit zeven personen bestond.

Er werd daarom zaterdags niet gekookt, aangezien de keuken altijd bezet was door iemand die zich uitgebreid moest wassen. Je zult jezelf afvragen wat dit allemaal met zingen heeft te maken? Heel eenvoudig. Op latere leeftijd mochten we ons voor een dubbeltje gaan douchen in het badhuis aan de Stationsstraat. De wascabines stonden in een grote hoge zaal en leenden zich vanwege de galm en echomogelijkheden prima voor allerlei aria's. Veel van mijn leeftijdgenoten hebben hier hun stemmen gevormd. Het is niet wetenschappelijk bewezen, maar het heeft naar mijn mening bijgedragen tot vorming van de vele koren in Roosendaal. Ikzelf heb mijn stem verpest, doordat ik altijd de pech had een douche met koud water te treffen. Volgens mij was dit zo geregeld door de beheerders, de heer en mevrouw Torenbos, die mijn stem waarschijnlijk niet konden waarderen. Enfin, voor een dubbeltje kon je nergens beter je stem ontwikkelen. Jammer dat niet iedereen het gezang waardeerde. Maar ja, je hebt overal mensen voor.