Publicatiedatum 26-06-2017
Het was de laatste schooldag van het schooljaar 1953-1954. Dag meneer Kuipers van de tweede klas van de Sint-Josephschool aan de Burgerhoutsestraat. De grote vakantie (toen nog vacantie) lag voor me.
Onderweg naar huis (ik woonde 4 km van de school en legde die afstand elke dag vier keer te voet af) had ik de Okki uitgelezen. De Okki was een splinternieuw tijdschrift dat in de plaats was gekomen van ‘Het Kleuterblaadje’. Er stonden allerlei spannende verhalen in, zoals ‘Door het angelusklokje gered’ en ‘Marijke en haar engelbewaarder’. En wat te denken van ‘Het nikkertje Boubou’? Heel goed kan ik me ook nog herinneren het verhaal ‘Toon en de kippen’ en de strips van ‘De verstrooide professor’. Ik was al bijna thuis, toen ik (als bij ingeving) omkeek en daar meneer Kuipers op zijn fiets aan zag komen. Meneer Kuipers was de meneer van het knuppeltje.
Dat knuppeltje was een eind hout van ongeveer 60 cm lang en een doorsnee van 4 cm. Het was blank gevernist en aan de bovenkant was er een gaatje in geboord. Daar doorheen zat een touwtje en daarmee hing dat knuppeltje aan de binnenkant van de kastdeur voorin de klas.
Meneer Kuipers hanteerde met dat knuppeltje de orde en tucht in zijn klas. En hij leerde er ons de tafeltjes mee. Hoeveel is 5 x 3? Als je het niet wist, moest je over de voorste bank gaan hangen en je kreeg dan 15 tikken met dat knuppeltje. Je moest hardop meetellen en vanaf dat moment wist je: 5 x 3 = 15.
Nou, deze meneer Kuipers ontwaarde ik plots achter me. Wat was er gebeurd? Het was, zoals gezegd, de laatste schooldag. En dan moest je uiteraard al je spullen mee naar huis nemen. Ik was mijn gymschoenen vergeten en hij, die gevreesde meneer Kuipers, bracht me mijn gymschoenen achterna! Dat had ik nooit verwacht.
Die onderwijzers van vroeger waren zo verkeerd nog niet. Af en toe een opdonder. Maar wie deed daar ruim vijftig jaar geleden moeilijk over?
Reacties (2)
Toine Rommers
Geplaatst op 01-06-2020Ik heb ook nog herinneringen aan dhr. Kuypers. Ik heb bij hem in de klas gezeten op de Sint Jozefschool aan de Burgerhoutsestraat. In mijn herinnering gebruikte hij een latje om te straffen. Hij trok dan je broek van achteren wat omhoog zodat die wat strakker om je billen kwam te zitten. De uitwerking van de tikken was dan aanmerkelijk groter! Dan sprongen de tranen echt in je ogen! Die keer dat het latje brak leverde dat geen probleem op. De andere dag bracht hij een steviger latje mee. Hij woonde als ik me goed herinner vlak bij de school. Hij had altijd een wat grauwe huidskleur.
Robert Küppers
Geplaatst op 26-10-2017Ik heb bij toeval deze website ontdekt. Deze leraar is mijn opa, maar ik denk toch dat Kuipers met een 'lange' IJ moet worden geschreven. Mijn, helaas als gevolg van een noodlottig ongeval vroegtijdig overleden vader, en zijn oudste zoon, (Michel) was ook altijd gefocust op de 'manus militari', misschien iets waar men tegenwoordig niet meer aan wil ontsnappen. De anti-democratische EU etc.