De Brabantse Revue

”In België, daar was het altijd gezellig om op te treden. Daar stonden ze vanaf het eerste nummer op de dansvloer. Hier in Nederland duurde dat meestal wat langer, daar moesten ze eerst wat moeten drinken voor ze loskwamen.”

Willem van Ineveld (1920) weet het nog goed. De Roosendaler zat van zijn vijftiende tot ongeveer zijn zeventigste verjaardag in de muziek. Als hobby wel te verstaan. En dat was soms wel moeilijk te combineren met zijn werk bij bakker Deijkers op de Markt. Vaak kwam hij thuis op het moment dat hij eigenlijk alweer moest opstaan. Maar spijt? Geen seconde!

Hij werd als een na jongste van dertien kinderen geboren in de Groenstraat. “Mijn broers zaten in de harmonie en al gauw zat ik aan die instrumenten te friemelen.” Hij werd lid van Erato en later van Vlijt en Volharding. “Ik speelde klarinet, maar kon ook op de tenorsax goed weg.”
Maar hoewel hij uitkwam in de hoogste afdeling, bleef de muziek toch een hobby. Via een broer kwam hij bij bakker Deijkers terecht en veel later ook nog bij Koninklijke van Poll. In 1942 kreeg hij verkering met Riet Huijbregts en twee jaar later trouwden ze. Ze woonden onder meer in een aireywoning in de Lorentzstraat en later op het Marconiplein. “Daar hadden we vijf slaapkamers en die konden we goed gebruiken. We kregen acht kinderen, onder wie twee tweelingen.”

Na zijn gezin was de muziek zijn grote liefde. “Ik speelde klassiek op solistenconcoursen en dixieland in diverse jazzbandjes. En natuurlijk de Brabantse Revue hier in Roosendaal. Al die bekende namen, Jac Mol, Alex Walravens, Lou Machielse en natuurlijk Clemens Caniëls, een goeie pianist en componist.”
De revue draaide van voor de Tweede Wereldoorlog tot eind jaren vijftig, in toen nog de Katholieke Kring. “Roosendalers hebben altijd al wat met muziek gehad. Die revue was zó populair, je spaarde bonnetjes via de kruidenier om aan een toegangsbewijs te komen.”


interview door Jeannine Hermans