Juinen

Ik had zelf uien schoongemaakt voor bij de hachee en klaagde dat daardoor mijn handen zo stonken. Mijn ma zei daarop dat ze dat lekker vindt ruiken. Die zilveruitjes die ze vroeger schoon moest maken, die stonken pas. En zo kwam het gesprek op zilveruitjes…

Toen mijn pa en ma nog heel jong waren en bij hun ouders thuis woonden, werd er regelmatig thuiswerk gedaan. Wat ik grappig vond, was dat het zowel 'in de stad’ als 'op het dorp’ werd gedaan. Mijn ma komt uit Hoeven en mijn pa is een geboren en getogen Roosendaler. Hele straten deden er aan mee. ‘Juinen’ werd het genoemd: het pellen van zilveruitjes.

Met het hele gezin werd er aan gewerkt. Je moest zelf een baal met uitjes bij de boer ophalen en als ze schoongemaakt waren ook weer terugbrengen. Mijn ma ging regelmatig met haar oudste broer op pad om een baal te halen. Ieder op de fiets en een zak uitjes op het frame. Het schoonmaken was nogal priegelwerk. Steeltjes en buitenste velletjes moesten verwijderd worden en die uitjes hebben een diameter van maar 1,5 cm. Afijn, iedereen weet wel hoe groot (of klein) een zilveruitje is. Haar middelste zus was er niet zo handig in en hoefde nooit mee te helpen (die moest extra karweitjes in het huishouden doen). Mijn ma vertelde dat het vooral gezellig was, zo met zijn allen ‘juinen’. Ze ging zelfs wel eens naar haar ome Toon en tante Sijntje in Oudenbosch om daar mee te helpen. Gewoon voor de gezelligheid en het kwartje dat ze daarmee verdiende was mooi meegenomen.

Mijn pa herinnerde zich niet zo heel veel meer. Dat komt waarschijnlijk omdat hun gezin nooit zilveruitjes heeft schoongemaakt. Hij kon zich de geur (stank) nog wel herinneren. Zelf komt hij uit de Julianastraat en wist te vertellen dat heel veel gezinnen in de omgeving (Maxburgh, Rozestraat... eigenlijk de hele St. Josephwijk) en in andere delen van de stad, dit soort thuiswerk deed. Mijn moeder vertelde dat het vooral in de grote zomervakantie gebeurde.
Pa herinnerde zich wel dat de hele straat stonk naar de scherpe geur van zilveruitjes, want iedereen was aan het ‘juinen’. Het was de periode na de oorlog en het ging natuurlijk van mond tot mond dat je geld kon verdienen met dat ‘juinen’.