Kalfkensavond in Roosendaal

Roosendaal, Kalfkensavond, Witte donderdag, in het jaar 1950. Rond deze periode telde Roosendaal ongeveer circa 37 slagerijen met winkels en werkplaatsen. Dat was voor die tijd heel veel. Ik herinner me nog goed dat op deze dag elke slager zijn beste beentje voor zette. In de namiddag werden de ramen van de winkel geblindeerd. Om zo te kunnen werken dat collega's niet stiekem konden komen gluren en afkijken. Ja, zo ging dat in die tijd. En wat ook echt gebeurde!

In de slagerij en werkplaats werd hard gewerkt om de etalages mooi te versieren. Zilveren schalen met gelatine en vetten garneringen werden tentoongesteld. En vleeswarenschotels prachtig opgemaakt. Een viool bijvoorbeeld van vet gemaakt, versierd met vetroosjes en bloemen. Schilderijen van vet gemaakt en de paasos uitgebeeld van vet. Prachtig om te zien. Er werd die dag gewerkt, niet direct voor geld maar voor de eer en roem. Reclame maken voor de zaak. Op deze wijze lieten de slagers zien wat voor vakkennis ze in huis hadden. Toen was een slager nog iemand die het vak kende van A tot Z. Deels door ervaring en uitproberen van recepten e.d. konden ze zich staande houden. Ze deden, konden en moesten dat.

Herman Schῡtz kon prachtige mozaïeken maken met worstsoorten om zo meer aanzien te geven aan het product wat hij zelf fabriceerde. Over het algemeen maakten de slagers al hun producten zelf. Iets wat tegenwoordig niet veel meer voorkomt. Vanwege tijdgebrek, maar ook omdat het niet meer in deze tijd past. Kunst zat in de familie Schῡtz, zoals ook broer Piet, de kunstschilder. Herman en Frits hadden een slagerij in de Molenstraat. Een geduchte concurrent was slagerij A. van der Put. Beiden adverteerden jarenlang op de voorpagina van 'De Groene Roosendaler'. Een blad zoals tegenwoordig 'De Roosendaalse Bode' is. De strijd om het bestaan was hevig.

Sommige slagers, die ook mee deden aan Kalfkensavond, hadden hun winkel de hele dag gesloten. Wanneer men dacht dat het netjes en mooi was geëtaleerd, werd alles getoond aan het publiek en klanten, zo rond 18.00 uur. Spannend wanneer de blindering voor de etalage werden weggenomen. Het etaleren en kunstwerken zat erop. Er werd echter niets verkocht, dat kon men de andere dag doen. Daar had men geen tijd voor. Op Goede Vrijdag begon pas de verkoop.

Met Kalfkensavond werd door de klanten beoordeeld of ze een goed vakman slager hadden, waar ze een heel jaar hun vlees en vleeswaren kochten. Veel slagers waren weken en dagen lang van tevoren al bezig om hun specialiteiten op tijd te kunnen presenteren. Het waren niet alleen klanten of kijkers die op deze speciale avond de etalages kwamen bezichtigen, maar ook collega's en concurrenten. Die probeerden zo onopgemerkt mogelijk tussen de vele kijkers in te staan om de zaak gade te slaan. Commentaar werd er genoeg gegeven.
En het commentaar was niet altijd even mooi en gunstig voor degene waarvan ze de etalage stonden te bekijken. Mijn ouders hadden hun slagerij op de hoek Parklaan-Gastelseweg. Vanaf dit punt tot aan de Hoogstraat waren alleen al zeven slagerijen gevestigd, te weten: Slagerij Janus Sep, Slagerij Janus van Oosterhout, Slagerij David Pels, Slagerij Piet Kommers, Slagerij Willem Gieben, Slagerij Henk Arnouts–Sep en Slagerij Sooi Broos. Ik ben benieuwd hoeveel mensen nog weten wat Kalfkensavond betekende en wat het in Roosendaal was. Zij die het nog weten zullen zeker de belangrijkheid van deze donderdag kunnen bevestigen.