Het einde van een naoorlogse wijk

Airey-woningen van [Kasdonk] Kalsdonk,
Ooit was het mijn vertrouwde honk.
Met herinneringen aan vele mooie dingen.
Op iedere hoek van elk straatje,
hadden we een plezierig praatje.

Opgebouwd werd, na de oorlog, een nieuwe wijk.
Men zei toen, och, het is maar voor even.
58 jaar hebben de huizen er gestaan.
Menig bewoner is er van ontdaan.
De meeste mensen waren er tevreden,
Nu zijn de huizen door machines kapot gereden.

Ik zie hem nog lopen door de pastorietuin,
onze Pastoor Konings met zijn kale kruin.
En een flink eind er achteraan, de eerste kapelaan.
Brevierend en gekleed in zwarte toog,
Hielden ze ons ‘zootje’ in het oog.
Bij het minste of geringste vergrijp,
vooral als de peren en appels waren rijp.

Nou dan zwaaide er nogal wat,
en kregen we soms een pak slaag met de lat.
Nu is de tuin lelijk en kaal, en de kerk in nood,
En onze Pastoor is alweer een hele tijd dood.
Het was onze bouwpastoor zijn levenswerk,
hij staat er nog, de Heilig Hartkerk.

Het zal niet lang meer duren in Roosendaal,
en dat weten we allemaal.
Nieuwe Nederlanders komen er wonen.
Doch waar mijn eerste liefde begon,
en zich vriendschap ontspon,
Daar liggen toch mijn wortels.