Het gebed

Ach, bad de moeder als in een droom
tot het zingende meeske boven in de perenboom.
Wilt gij mijn kinddeke de weg wijzen naar het paradijs,
als zij straks op reis zal zijn voor haar allerlaatste reis.
Zij zal weldra aan haar ziekte sterven
en daarom ook geen ouderdom verwerven.
Gij, die kunt vliegen tot de wolken hoog
ja, zelfs tot achter de regenboog.
Daar waar geen pijn of smart meer is,
geen hoop verlangen of deernis gewis.
Ze zal er dan bij de engeltjes zijn
die voor haar zorgen, ze is nog zo klein.
En op een warme zomerdag ging ze heen.
Haar ontroostbare ouders waren nu alleen.
Nog even kwam het meeske, al was het een laatste groet,
vloog op uit de perenboom en verdween toen voor goed.