De vos

De vos

Een vos was op zijn tocht een tuinhaag door gekropen.

En in een hazenstrik gelopen, geen ontkoming was te hopen.

Op eene kwam daar een haas voorbij, de vos sprak och mijn.

beste vriend laat mij hier niet hangen,

De tranen stroomde over zijn wangen

De haas kreeg medelijden met de dief

Hij sprak zo roerend en zo lief.

En begon zo vlug hij kon aan zijn strop te knagen

zo dat hij in een knauw of wat.

deze weldra stuk gebeten had.

O zei de vos ben jij dat die mij in mijn nek gebeten heb

Zie eens wat een flokken haar, en

 hoe je mijn pelzelaar heb geschonden.

en of ik dan wel niet zal sterven aan die wonden.

En meteen greep hij het haasje, bij zijn nek.

Een haas moet nooit een vos vertrouwen .

Want vossen zijn, en blijven altijd vossen