Mijn Roosendaal - Mijn Stadje

Mijn Roosendaal, ik heb een grote wens.
Een wens die moeilijk is te vervullen.
Want ik ben maar een dood gewoon mens.
Die van tijd tot zijn ware identiteit moet onthullen.

Vermoeide hersenen in een kluwen verstrengeld.
Vergaan door de leeftijd en uitgeputte glorie.
Lees ik de raadsvraagstukken die men heeft gehengeld.
Hoe moet ik de toekomst van Roosendaal tegemoet zien verdorie.

Mijn Roosendaal, wat zwerft is de herinnering,
aan mijn eigen, lang vervlogen schone tijd.
En een aanklacht als een verstekeling,
In een zeker goed bedoeld verwijt.

Zwervend, zoekend langs moeilijke wegen,
die anderen voor mij dikwijls verzwegen.
Bemerk ik, dat in het zand mijn sporen,
zichzelf reeds lange tijd hebben verloren.

Mijn Roosendaal, tussen de korrels van het hersenenzand!
De Nispensestraat, Oude Markt en Molenstraat, Domineestraat,
Raadhuisstraat en Bloemenmarkt, het zit tegen de rand!!!
Tegenwoordig veel winkel leegstand, en dit is u niet waard.

Het Vrouwenhof met vijver, rosarium en ophaalbrug.
En de doolhof tot vermaak van jong en oud.
Het Vrouwenhof met Palm Parkies, gelukkig weer terug,
Rabobank, Rosada en Fashion outlet, met dank in goud.

Mijn Roosendaal, Burgemeester Coenenpark, en lanen.
Waar statig zwommen in de vijver de witte zwanen.
Het grasveld betreden in geen enkel geval, want dan,
hoe het kwam weet ik niet, ineens was er een politieman.

Mijn dolle, dwaze gedachten op papier gezet.
Weet het niet meer, is nu zwart of wit aan zet.
Misschien interpreteer ik het wel verkeerd!
En heb van veel dingen dan toch nog niet geleerd.

Mijn Roosendaal, Huis voor oudjes. "De Bloemsevaert".
Hun huisjes, verpletterd door machines, niet gespaard.
Nieuwe woongelegenheid moet en zou er komen.
Tot op heden is het echter alleen maar in dromen!

Verheugde me op het ouder worden in onze stad!
Maar na lang gezoek en gesjouw zie ik dat,
ook mijn dromen nooit uit zullen komen.
Dus zal ik mijn gedachten in moeten tomen.

Mijn Roosendaal, mijn Roosendaal, mijn stadje!
Steeds meer vraag ik me af, wat had je?
De economische crisis? Of te weinig inzicht?
Aan het eind van de donkere tunnel, wordt het licht?